Update, m.b.t. derde sculptuur, de 'Samensmelting'.
In april 2020, Covid 19 is inmiddels een pandemie geworden, heb ik besloten het derde hoofd (de Samensmelting) in kleur te gaan maken, de handen te veranderen en weer met kleur en symboliek te gaan werken. Gedurende de tijd van zoveel mogelijk binnen blijven, werd er ook aan je eigen innerlijk geappelleerd. Ik kan uit eigen ervaring spreken en van wat ik heb gehoord en gezien. Niet dat iedereen het zo heeft ervaren.
Bepaalde zaken of onderwerpen werden vergroot of juist in een blinde vlek gezet. Ik werd op mezelf teruggegooid. Oude trauma's, leed en wonden
werden opnieuw opengereten, waarbij ik dacht; K** alweer. Toch realiseer ik me dat er veel is veranderd bij/in mij, voor sommigen aangenaam voor een anderen minder. Maar waar gaat het om? ik ben
gestopt met pleasen, voor mijn gevoel had me deze instelling kouder gemaakt, maar nu naar verloop van tijd merk ik dat het niet juist is. Ik stel me na bijna 55 jaar op de 1e plaats.
En met dit werk wil ik niet met een wrok terugkijken, maar afsluiten en vol kleur vooruit kijken.
Alle sculpturen zijn van massief papier-maché en papierpulp.
De papierpulp is van verschillende soorten papier gemaakt.
O.a. ook van oude encyclopedieboeken (paperback), dat zie je terug in de papierpulp m.n. bij de man.
Allereerst de 2 hoofden; een vrouwelijk en mannelijk hoofd.
Het gaat over communicatie tussen man en vrouw.
Die vaak zo kan gaan. De één schreeuwt of hij/zij doet het met veel/ teveel geluid en woorden of men vecht het uit in haar/zijn hoofd. De ander trekt zich terug.
Deze werken zijn uiteindelijk een verwerkingsproces voor mij geworden.
Ik ben eerst begonnen met het vrouwelijk hoofd en ze is bedroefd, terneergeslagen.
Op een gegeven moment heb ik aan de andere kant een boos, zich verwerend, gezicht gemaakt.
Tja tegen wie?
Dan uiteindelijk voor het eerst een mannenbeeld gemaakt.
Met ook 2 gezichten en dezelfde emoties.
Het is een vorm van communicatie die vaak zo gaat, maar niet de juiste vorm is.
De een praat, de andere hoort, maar luistert niet.
De andere uit zich, de andere kijkt, maar ziet niet.
Waarom?
Welke emoties spelen ermee, welke sociale vaardigheden en in hoeverre is de andere empathisch genoeg.
Communicatie bestaat voor een groot deel uit non-verbale communicatie…dus woorden die gezegd, uitgesproken of geschreven worden zijn woorden. Het gaat om het gevoel die woorden je geven en met welke intentie en toonaard.
Uiteindelijk hoort het wel een geheel worden.
Of je praat het uit en met respect voor beiderzijdse gevoelens….je luistert en ziet en vervolgens werk je eraan of je maakt er
een voltooid verleden tijd van ….waar beiden partijen beter van worden. En zichzelf beter leren kennen.
Daarom heb ik besloten een derde hoofd; 'De Samensmelting' te maken met het vrouwelijke en mannelijke met elkaar samen …misschien met een gelukzalige glimlach of een neutrale uitstraling.
Deze battle kan ook allemaal in je innerlijk afspelen, we hebben allemaal mannelijke en vrouwelijke energie in ons.